บทที่ 2150

เวสลีย์หัวเราะลั่น จากนั้นเขาก็ยืดอกและพูดว่า "ฉันจะสอนให้เขาได้เรียนรู้ว่าอย่ามาอวดเก่งกับพี่ชายของฉัน! เขาไม่เพียงแต่ดูถูกพวกเราแต่ยังรวมไปถึงศิษย์ภายในทุกคนด้วย!” บรู๊คดึงแขนเสื้อของโนเอลและกระซิบข้างหูของเขาว่า “ทำไมศิษย์พี่เฟนด์ถึงยอมเข้าร่วมการปะลองล่ะ? ผมว่านะ…" โนเอลไม่รอให้เขาพูดจบ “นายไม่ได้ยินที่เฟนด์พูดเมื่อกี้เหรอ? เขาเป็นคนเสนอความคิดนี้ขึ้นมาเอง ถ้าเขาไม่มั่นใจเขาไม่พูดอะไรแบบนั้นออกมาเหรอ?” โนเอลพูดอย่างหมดความอดทน บรู๊คพูดไม่ออก เขาเงยหน้าขึ้นมองโนเอล “ผมนึกว่าเขาแค่พยายามจะยั่วโมโหโอลิเวอร์ บางทีเขาอาจไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและผู้อาวุโสที่สองจะเปิดทางให้เขาแบบนี้” โนเอลถอนหายใจด้วยความผิดหวังและพึมพำกับตัวเองว่า “ดูเหมือนว่านายจะไม่ค่อยได้รู้จักเฟนด์ดีสักเท่าไหร่เลยนะ ฉันจะไม่แสดงความคิดเห็นอะไรออกมาอีกแล้ว เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ สิ่งเดียวที่เราทำได้ในตอนนี้ก็แค่รอดูผลลัพธ์ก็เท่านั้น” โชคดีที่เวทีวงที่สองเป็นเวทีการประลองที่กำหนดไว้สำหรับศิษย์ ธงที่วางไว้ทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันไม่ให้การโจมตีที่หลงทางออกจากพื้นที่ เวทีการต่อ