บทที่ 2126

โนเอลหายใจออกลึก ๆ และมีความอิจฉาเล็กน้อยในน้ำเสียงของเขาขณะที่เขาพูดว่า “ก็อย่างที่คิดไว้นั่นแหละ เขาชนะ และชนะทั้งที่ยังไม่ได้แข่งด้วยซ้ำ ชายที่ท้าทายโอลิเวอร์ทนการโจมตีจากโอลิเวอร์ได้เพียงสามกระบวนท่าก่อนที่โอลิเวอร์จะแทงเข้าที่หน้าอกของเขา และเลือดก็กระเซ็นไปทั่วพื้น โชคดีที่ โอลิเวอร์รู้ขอบเขตและหยุดตัวเองเอาไว้ในที่สุด คนผู้นั้นไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่บาดแผลของเขาก็หนักหนาพอที่จะทำให้เขาล้มหมอนนอนเสื่อเป็นเวลาหนึ่งหรือสองเดือนได้เลยทีเดียว” บรู๊คที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าอย่างรุนแรง สายตาที่ดูราวกับนึกอะไรออกแวบผ่านดวงตาของเขา เมื่อเขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น “วันนั้น เราสองคนหาที่นั่ง แม้ว่าจะไม่ได้ยากลำบากอะไร แต่ก็เห็นได้เลยว่าสถานที่แออัดไปด้วยผู้คนในเวลานั้น แถมผู้สังเกตการณ์ก็โห่ร้องเสียงดังมากในตอนที่โอลิเวอร์แทงหน้าอกของชายคนนั้น และพวกเขาต่างก็โห่ร้องก้องตะโกนกันว่าโอลิเวอร์ไร้เทียมทานขนาดไหน” โนเอลมองไปที่บรู๊คอย่างสิ้นหวัง “ถ้าตอนนั้นนายไม่ห้ามฉันเอาไว้ ฉันก็คงตะโกนแบบเดียวกับพวกเขาไปแล้ว” แม้ว่าบรู๊คจะค่อนข้างไม่เกรงใจใคร แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงความบาดหมางระหว่างเฟน