บทที่ 2124

เฟนด์รู้สึกได้ถึงการระเบิดของพลังงานทำลายล้างที่พุ่งเข้าหาเขาในขณะที่บุคคลลึกลับขว้างหมัดของเขาออกไป พลังนั้นทำให้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวโดยรอบสั่นสะเทือน มันเป็นคลื่นพลังอันแข็งแกร่งที่เฟนด์ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ด้วยเสียงโครมคราม เฟนด์จึงหงายหลังและร่วงลงบนพื้นอย่างเสียการทรงตัวในทันที เมื่อเฟนด์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้ว และเห็นว่าพ่อของเขากำลังจ้องมองมาที่เขาอย่างเป็นห่วง แนชยื่นมือออกไปและตบแก้มเฟนด์เบา ๆ "ลูกบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ลูกเห็นอะไร ทำไมเหงื่อถึงออกเยอะแบบนี้” ลมหายใจของเฟนด์ถี่ขึ้นและหัวใจของเขาก็เต้นแรง เขารู้สึกราวกับเหมือนหัวใจของเขาเต้นแรงถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบครั้งต่อนาที เขารู้ว่าทั้งหมดล้วนเป็นเพียงภาพลวงตา แต่หมัดนั้นช่างน่ากลัวจริง ๆ หากเขายืนอยู่ต่อหน้าชายชุดดำจริง ๆ ก็ไม่มีความจำเป็นที่ชายคนนั้นจะต้องต่อยเขาเลยด้วย เพราะเฟนด์คงกลายเป็นเถ้าถ่านและหายไปจากโลกนี้ไปด้วยลมหายใจของชายคนนั้น เฟนด์โบกมืออย่างอ่อนแรงและยอมให้แนชช่วยพยุงให้เขานั่งตัวตรง “ผมไม่เป็นอะไร มันเป็นแค่ภาพลวงตา แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ” ทันทีที่เฟนด์พูด แนชก็โพล่งอ