บทที่ 2099

“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอก แค่ตอบคำถามมาตามจริงก็พอ” ใบหน้าของดัดลีย์เปลี่ยนเป็นสีม่วงเล็กน้อย เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว “ผมขอร้องคุณเถอะ โปรดไว้ชีวิตผมที ผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่อย่างแน่นอนและตราบใดที่คุณปล่อยเราไปเราจะรูดซิปปากให้สนิท” เฟนด์พยักหน้า เพราะคนพวกนี้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว เฟนด์และคนอื่น ๆ น่าจะปลอดภัยตราบใดที่พวกเขาคอยจับตาดูสองพี่น้องคู่นี้ไว้เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถส่งข้อความใด ๆ ไปยังศิษย์คนอื่น ๆ ของสำนักวายชนม์ได้ แต่เฟนด์รับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงความหมายต่างออกไปในคำพูดของดัดลีย์ เขาหันกลับมามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา “วางเวทย์ค่ายกลมากี่วันแล้ว?” หลังจากคำนวณในใจแล้ว เฟนด์ก็ตระหนักว่าเป็นเวลากว่าสิบวันแล้วตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้าไปในป่าผืนนี้ ในตอนที่เขาเข้ามาที่นี่เขาไม่ได้พบสิ่งกีดขวางใดเลย กล่าวคือ ในเวลานั้นยังไม่มีการวางเวทย์ค่ายกลขึ้น “ประมาณเก้าหรือสิบวันได้แล้ว” ดัดลีย์พูดหลังจากคำนวณในใจแล้ว “แล้วช่วงนั้นศิษย์ในสำนักสหัสบรรณได้เข้ามาที่นี่บ้างหรือเปล่า?”เฟนด์ถาม ดัดลีย์ส่ายหัวและตอบอย่างจริงใจว่า “เราไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ เวทย์ค่ายกลที่เราวางไว