บทที่ 2073

เจดเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อความระคายใจฉายชัดในดวงตาของเขา ทันทีที่ความงงงวยในตอนแรกหายไป เขาก็เย้ยหยันโดยไม่รู้ตัว เขาหันหน้าไปมองดไวท์ที่อยู่เคียงข้างเขา เขาเห็นว่าดไวท์เองก็ตกตะลึงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเนื่องจากเป็นคนมีมารยาท เจดเหยียดแขนออกและชี้ไปข้างหลังเขา ซึ่งมีกระดูกวางกระจัดกระจายอยู่บนพื้น พิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็นภาพที่น่าตกใจ “และนายรู้ไหมว่าตอนนี้เราค้นพบอะไร?” เฟนด์ส่ายหน้า เขามุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่การค้นหาศูนย์กลางของเวทย์และไม่ได้สนใจสิ่งที่ทั้งสองคนค้นพบ เจดกอดอกแล้วส่ายหน้าเบาๆ “เราพบศิษย์อาวุโสภายในจากสำนักสหัสบรรณของเราที่หายตัวไปเมื่อร้อยปีที่แล้ว ในตอนนั้นเขาแข็งแกร่งพอที่จะทำการประลองเพื่อชิงตำแหน่งหัวหน้าสำนักได้เลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาลงเอยที่นี่” เฟนด์พยักหน้าและขมวดคิ้วทันที เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เจดถึงเปลี่ยนหัวข้อไปพูดถึงศิษย์อาวุโสภายในของเขา เจดสังเกตเห็นความไร้เดียงสาของเฟนด์ จึงเย้ยหยันออกมาเบา ๆ ในขณะที่ความสิ้นหวังถูกฉาบบนใบหน้าของเขา น้ำเสียงของเขาในขณะที่พูดยังเจือความเห็นอกเห็นใจอีกฝ่าย “ฉันก็แค่อยากจะบอ