บทที่ 2064

ดไวท์ชำเลืองมองเจด “ต่อให้เรานั่งรออยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ แล้วจะทำให้พวกเขาหาเราไม่เจออย่างนั้นเหรอ?” ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้เจดพยายามทุกวิถีทางเท่าที่ทำได้และกังวลไปทุกสิ่ง เขากลัวว่าการที่มีคนคุยกันจะทำให้พวกเขาทุกคนเดือดร้อน คำพูดของดไวท์ทำให้เจดชะงักไปในทันที เจดอายมากจนใบหน้าและลำคอขึ้นสีแดงก่ำแต่เขาก็เถียงดไวท์ไม่ได้ ก็อย่างที่ดไวท์พูด ต่อให้เรานั่งรออยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ และนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจเข้าออกไปเรื่อย ๆ แล้วจะทำให้พวกเขาหาเราไม่เจออย่างนั้นเหรอ? ในความเป็นจริง สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาก็ได้แต่ฝากความหวังไว้กับพระเจ้าเท่านั้น พวกเขาทำทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้แล้วและหากพวกเขายังไม่สามารถหลบหนีการไล่ล่าได้ สิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาถูกลิขิตให้ต้องจบชีวิตลงในวันนี้ ดไวท์หันกลับมามองเฟนด์ซึ่งสงบนิ่งอยู่ตลอดเวลา “ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายจะใจเย็นได้ขนาดนี้ ทั้งที่นายอยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท่านั้นเองนี่ นายไม่กลัวว่าเราจะลากนายให้ติดร่างแหไปด้วยกันเหรอ?” นี่คือสิ่งที่ดไวท์อยากจะถามหลังจากที่พวกเขาออกมาจากถ้ำ หมายักษ์ตาเดียวมีพลังในการล่าที่แข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าพวกมันจะแข