บทที่ 2027

ไม่ว่าเวสลีย์จะตั้งใจแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถกลั้นเสียงกรีดร้องได้ หลังจากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แอมโบรสก็หน้าซีดทันที "หยุด! ฉันขอประกาศว่าการต่อสู้จบลงแล้ว! คุณชนะแล้วเฟนด์ ดังนั้นหยุดสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่!" แอมโบรสไม่อาจทำได้เพียงเฝ้าดูการโจมตีของเฟนด์ที่บดขยี้เวสลีย์จนยับเยินได้ แม้ว่าหมัดก่อนหน้านี้ของเฟนด์จะหักซี่โครงของเวสลีย์แต่ก็ไม่ได้ทำให้บาดเจ็บสาหัสไปมากกว่านี้ เหงื่อเย็นหยดลงหน้าผากของแอมโบรสขณะที่เขากลัวว่าเฟนด์จะโจมตีต่อไปอีก แต่แม้ว่าเฟนด์จะฟังเขาอย่างไรเสียความเกลียดชังระหว่างเฟนด์และเวสลีย์ก็จะดำเนินไปร้อยเท่าพันทวีอยู่ดี และก่อนการประลองเวสลีย์เองก็ย้ำนักย้ำหนาว่าจะทำให้เฟนด์พิการให้ได้ เฟนด์ไม่ใช่คนที่จะให้อภัยและลืมอะไรไปง่าย ๆ นอกจากนี้เขายังมีความสามารถที่น่าประทับใจและไม่ได้ให้ความสำคัญกับความจริงที่ว่าเวสลีย์มาจากตระกูลที่มีชื่อเสียงเลยด้วยซ้ำ น่าแปลกที่เฟนด์หยุดโจมตีหลังจากได้ยินคำประกาศของแอมโบรสและค่อย ๆ ยืนขึ้นจากพื้น เขาไม่ได้หันกลับไปมองยังอัฒจันทร์ผู้ชมและเหลือบไปมองเวสลีย์แทน ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับผู้ชมเป็นอย่างมาก เขาหัวเราะเบา ๆ และพูดอย่างใจเย็น