บทที่ 2013

ไม่มีทางที่เด็กเอาแต่ใจอย่างเวสลีย์จะปล่อยเฟนด์ไปง่าย ๆ ต่อให้ทุบอีกฝ่ายจนน่วมเขาก็คงไม่หายโมโห แต่ผู้ดูแลแอมโบรสและเฟนด์ไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกันนัก ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะไม่ออกตัวแทนเฟนด์และคอยสังเกตการณ์จากข้างสนามต่อไป ความคิดเห็นของฝูงชนหลั่งไหลเข้ามาในหูของเขาอย่างต่อเนื่องและการคาดเดาที่ไม่มีมูลของพวกเขาทำให้เฟนด์หมดคำจะพูด ไม่ว่าเขาเกลียดการแก้ต่างให้ตัวเองแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูดเพื่อหยุดคำครหานินทาที่มีต่อตัวเอง “ช่วยหุบปากสักทีจะได้ไหม? นายกำลังตีโพยตีพายไปใหญ่แล้ว” เขาพูดกับชายที่มีดวงตาเป็นรูปสามเหลี่ยม จากนั้นก็หันไปมองที่เวสลีย์ซึ่งกำลังมองมาที่เขาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นและรอยยิ้มยียวน เฟนด์ไม่สนใจว่าเวสลีย์กำลังคิดอะไรอยู่ “ฉันจะถามนายอีกครั้ง นายจะเอาอะไรมาเดิมพัน?” เวสลีย์หรี่ตาลง เขาเห็นด้วยกับสิ่งที่ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมกล่าว การเสนอเดิมพันก็หมายความว่าเขาคิดว่าเฟนด์มีโอกาสชนะเขาได้ เขารังเกียจศิษย์ขยะที่เข้ามาในตำหนักสองกษัตริย์ได้ด้วยวิธีการกระจอก ๆ หากไม่ใช่เพราะภาวะสงคราม เฟนด์จะไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้เข้ามาเหยียบที่ตำหนักสองกษัตริย์ ดังน