บทที่ 2011

“นายกล้าดียังไงมาทำให้ฉันขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้ง ๆ ที่ฉันเมตตานายขนาดนี้?!” เวสลีย์ตะโกน เฟนด์จ้องมองชายที่มีดวงตารูปสามเหลี่ยมและเวสลีย์ “นายต่างหากที่ทำให้ฉันขายหน้า! และมีสิ่งหนึ่งที่นายควรพูดให้ถูก ฉันไม่ได้อยากจะทำให้นายขายขี้หน้า แต่นายมาแส่หาเรื่องเอง! เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ถ้าวันนั้นนายไม่บังคับให้ฉันยกห้องที่ฉันได้มาจากชัยชนะของตัวเองให้นาย!” เฟนด์เป็นฝ่ายโต้กลับ เขากำลังพูดความจริง แต่สิ่งที่เขาพูดก็เป็นความจริงที่น่าเจ็บปวด คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ เริ่มแสดงความคิดเห็นอีกครั้ง “เฟนด์นี่บ้าไปแล้วหรือเปล่า? หรือเขาคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรจะเสียเพราะเขาเคยทำให้เวสลีย์ขุ่นเคืองใจมามากมาย?” “ใช่ ฉันคิดว่าอย่างนั้น เขาอาจพยายามทำให้เวสลีย์ขายหน้ามากกว่าเดิมเพราะเขารู้ว่าตัวเองกำลังจะผู้แพ้ในการประลอง” บางคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและส่ายหน้า “ใช่ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ สิ่งที่เขาพูดมีแต่จะยิ่งกระตุ้นเวสลีย์ ไมั่นใจได้เลยว่าเวสลีย์จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทรมานเฟนด์ในศึกการประลองที่กำลังจะมาถึง เขาอาจฝ่าฝืนกฎและทำให้เฟนด์พิการเลยก็เป็นได้!” โนเอลยิ่งรู้สึกรับไม่ได้เข้าไปใหญ่หลังจ