บทที่ 1996

แนชตบไหล่เฟนด์และพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดเล็กน้อยว่า “ลูกควรพักผ่อนให้มากกว่านี้และทำอะไรให้ช้าลงสักหน่อย ยังมีเวลาเหลืออีกสองสัปดาห์ ลูกจะล้มไม่เป็นท่า ถ้าเข้มงวดกับตัวเองมากเกินไป” เฟนด์พยักหน้าและรู้ว่าพ่อของเขาพูดเช่นนี้เพียงเพราะเป็นห่วง “อย่ากังวลไปเลยพ่อ ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ จริงอยู่ที่เวสลีย์เป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามแต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่รับมือได้ยากอะไร เขาก็เป็นแค่แรงจูงใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการบ่มเพาะตัวเองอย่างหนักของผม แต่แรงจูงใจที่สำคัญที่สุดของผม คือการที่ผมอาจถูกส่งไปยังแนวหน้าเมื่อสงครามปะทุขึ้น หากผมพัฒนาระดับการบ่มเพาะได้ ผมคงนอนหลับได้อย่างสบายใจ อีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมไม่อาจสลัดความคิดที่ว่าตำหนักสองกษัตริย์กำลังมีแผนร้ายอะไรที่จะใช้กับศิษย์ภายนอกที่เข้ามาใหม่อย่างเราไม่ได้เลย” เฟนด์มีเหตุผลที่ดีพอที่จะรู้สึกแบบนั้น หนึ่งคือนัยยะของโนเอล และสองคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับการแลกเปลี่ยนคะแนนสะสม ยิ่งไปกว่านั้นเฟนด์ก็ตระหนักดีว่าตำแหน่งของเขาไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรใน ตำหนักได้ และเขาควรให้ความสำคัญกับการหาวิธีป้องกันตัวเองด้วยเพิ่มระดับการบ่มเพาะเพื่อที่เขาจะได้คู