บทที่ 1987

เขาหันหลังกลับและเดินไปที่ประตูเรียงเนตรหลังจากที่เขาพูดจบ ก้าวย่างที่มั่นคงและสีหน้าเฉยเมยของเขาทำให้โนเอลตกตะลึงอีกครั้ง ภาพลักษณ์ของเฟนด์ในสายตาของโนเอลเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขาดูราวกับศิลาที่ต้านทานได้ทั้งลมและฝน บางทีคนผู้นี้อาจสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาจริง ๆ ก็ได้ แต่เขาก็ได้แต่ส่ายหน้าเมื่อนึกถึงความบ้าคลั่งของคลื่นกระแทกวิญญาณในความยากระดับสี่ มันเป็นพื้นที่ที่อัดแน่นและอึดอัดเสียยิ่งกว่าพื้นที่ในความยากระดับสองหลายเท่า ครั้งนี้พื้นที่ยังปิดกั้นเฟนด์ไม่ให้ ก้าวไปข้างหน้าอีกด้วย เขารู้สึกว่าพื้นที่รอบ ๆ ตัวเขาไม่ต่างอะไรกับการถูกกาวสองถังเติมจนเต็ม และมันติดอยู่ที่ทุกสัดส่วนของร่างกายของเขา นั่นทำให้เขาไม่อาจก้าวไปข้างหน้าได้ แต่แรงต่อต้านนั้นไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก หลังจากที่เขาออกแรงเพิ่มขึ้นจากก่อนหน้านี้เป็นสองเท่า เขาก็ยังคงก้าวไปข้างหน้าได้สามก้าว นี่คือจุดที่เขายืนอยู่ล่าสุด ในขณะนั้น เสียงเอี๊ยดอ๊าดที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นอีกครั้ง การเคลื่อนไหวของวิญญาณที่แข็งแกร่งพัดเข้ามาพร้อมกับเสียงที่ดังกระหึ่มและมันรุนแรงจนทำให้เขาแทบจะหายใจไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าคลื่นกระแทกวิญญาณนี้แข็งแกร