บทที่ 1967

ขณะที่เฟนด์หันหลังกลับและกำลังจะปิดประตู เขาก็ได้ยินใครบางคนตะโกนมา แม้จะฟังดูค่อนข้างดุดันก็ตาม “นายคือเฟนด์ใช่ไหม?” แม้ว่านี่จะเป็นคำถาม แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นการถากถางกันเสียมากกว่า เฟนด์หันกลับไปอย่างช้า ๆ และเห็นชายที่มีเคราสั้นและดูน่ากลัวยืนอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก เฟนด์จำชายคนนี้ไม่ได้ เขาสวมเสื้อผ้าที่บ่งบอกว่าเขาเป็นศิษย์ภายนอก ชายผู้นี้ต้องเป็นศิษย์ภายนอกที่เข้าร่วมตำหนักผ่านกระบวนการรับสมัครตามปกติ ตามระดับอาวุโสพวกเขาควรเรียกชายผู้นี้ว่าว่าศิษย์พี่ แต่เฟนด์ไม่อาจพูดเช่นนั้นกับชายตรงหน้าได้ เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้มีเจตนาดี อันที่จริงเฟนด์ไม่คิดอยากจะเล่นตามเกมของเขา เฟนด์เป็นหน้าใหม่ของที่นี่และไม่อยากทำตัวก้าวร้าว เขาเพียงพยักหน้าแทนคำตอบเวสลีย์ เซเยอร์ชำเลืองมองเฟนด์ ก่อนที่เขาจะมองไปที่บ้านเดี่ยวที่อยู่ด้านหลังเฟนด์ดวงตาของเขาเบิกโพลงด้วยความอิจฉา “ฉันไม่รู้ว่าตำหนักคิดอะไรอยู่ ที่นี่มีที่พักส่วนตัวเพียงสามสิบหลัง แต่พวกเขากลับยกมันให้กับโล่มนุษย์อย่างนาย!” ไม่ใช่แค่เฟนด์ แต่แม้แต่ศิษย์ที่เพิ่งเข้าร่วมตำหนักที่ล้อมรอบพวกเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคำพูดของเวส