บทที่ 1965

แนชหยิบป้ายหยกประจำตัวที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ขึ้นมา เขาพินิจพิเคราะห์มันจนครบถ้วนและไม่อาจเก็บความประหลาดใจไว้ได้ในขณะที่พูดขึ้นว่า “แม้แต่การเก็บสมุนไพรวิญญาณก็ยังได้รับคะแนนสะสมของตำหนัก นี่มันงานของพวกคนงานหรือคนใช้ไม่ใช่เหรอ?” การรับคะแนนสะสมของตำหนักมีหลายวิธี พวกเขาสามารถล่าสัตว์อสูรในป่าดึกดำบรรพ์และรับแก่นวิญญาณจากสัตว์อสูรได้ พวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนแก่นวิญญาณ และส่วนอื่น ๆ ของสัตว์อสูรยังสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินมูลค่าเท่ากันกับคะแนนสะสมอีกด้วย พวกเขายังสามารถช่วยศิษย์อาวุโสของตำหนักทำในสิ่งที่คนทั่วไปไม่สามารถทำได้ ตัวอย่างเช่น พวกเขาสามารถช่วยบ่มเพาะโอสถชนิดน้ำหรือบรรเทาอาการเจ็บป่วยด้วยลมปราณของพวกเขาได้ สิ่งเหล่านี้เองก็เป็นกิจกรรมที่สามารถใช้แลกคะแนนสะสมของตำหนักได้ แม้แต่การเก็บเกี่ยวหญ้าวิญญาณและบุปผาวิญญาณบนภูเขาก็สามารถใช้แลกคะแนนสะสมได้เช่นกัน แต่กิจกรรมที่ทำให้ได้คะแนนสะสมของตำหนักมากที่สุดคือการทำภารกิจลับที่ตำหนักประกาศไว้ให้สำเร็จ ป้ายหยกประจำตัวไม่ได้กล่าวถึงภารกิจลับเหล่านี้อย่างชัดเจน แต่จากคำอธิบายเกี่ยวกับภารกิจเหล่านี้ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความยากลำบากในการทำ