บทที่ 1943

ไม่น่าแปลกใจที่ตำหนักสองกษัตริย์กำลังประสบปัญหาการขาดแคลนห้องพัก การทดสอบนี้จะทำให้พวกเขาได้รับศิษย์ใหม่เข้ามาถึงสามร้อยคนหรือมากกว่านั้น และเมื่อรวมกับศิษย์ดั้งเดิมที่มีอยู่แล้ว เพราะเขาน่าจะมีศิษย์ทั้งหมดหนึ่งพันคน แต่เฟนด์รู้ว่าศิษย์ใหม่สามร้อยคนนี้อาจถูกส่งไปรบและก็ไม่มีใครรู้ว่าจะมีสักกี่คนที่รอดกลับมา คนในระดับสูงของตำหนักสองกษัตริย์ไม่ได้โง่ แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีแผนของตัวเอง ในตอนแรก มอร์ตันวางแผนที่จะเป็นผู้ประเมินคนที่สองรองจากคนสุดท้าย แต่เขาไม่อาจรอได้อีกต่อไปเมื่อเวลาผ่านไป หลายคนที่อยู่ที่นั่นมีความทะเยอทะยานมากเหลือล้นและคิดไปว่าพวกเขาจะทำได้ดีในการทดสอบ และการกระทำที่กล้าหาญของพวกเขาจะตราตรึงในใจของผู้อื่นตลอดไป นั่นเป็นความจริงอย่างที่สุด ในบรรดาผู้ที่ผ่านการทดสอบแทบจะไม่มีใครทำให้ออบซิเดียนสว่างได้เกินสามดวง ผู้ที่สามารถจุดไฟดวงที่สี่ได้นั้นถือเป็นชนกลุ่มน้อย ถึงกระนั้น กลุ่มหลังก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะทั้งหมด และฝูงชนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความชื่นชม “ฉันคิดว่าฉันจะผ่านการทดสอบได้ แต่ฉันกลับทำได้เพียงจุดไฟได้เพียงสองดวง และดวงที่สองสว่าง