บทที่ 1896

โอสถเทพจำแลงนั้นไม่ซับซ้อนสำหรับเฟนด์ เขาเคยลองบ่มเพาะมันมาหลายครั้งแล้ว และเขาก็คุ้นเคยกับกระบวนการนี้จนเกือบจะเรียกได้ว่าเป็นนิสัย แม้ว่าเขาจะถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนกำลังจ้องจับผิดเขาอยู่ แต่กระบวนการบ่มเพาะโอสถของเขาก็ไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด ก่อนที่เวลาจะผ่านไป ครึ่งหนึ่งของโอสถก็แข็งตัวขึ้นอย่างช้า ๆ กลิ่นสมุนไพรโชยออกมาจากเตาและกระจายไปทั่วบริเวณ ทันใดนั้นทุกคนก็ตาโต แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถตรวจสอบได้อย่างละเอียดนะว่านี่เป็นโอสถชั้นยอดระดับสามจริงหรือไม่ แต่จากกลิ่นเพียงอย่างเดียว พวกเขาก็สามารถบอกได้ว่ามันไม่ใช่โอสถธรรมดา อย่างน้อยมันก็เป็นโอสถชั้นกลางระดับสาม! "มันจบแล้ว! จบแล้วจริง ๆ! โอ้พระเจ้า! ฉันนึกว่าเขาแค่คุยโม้อวด! ไม่คิดว่าเขาจะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามอย่างแท้จริง!” "ถูกต้อง! ไม่คิดว่าอายุยังน้อยแล้วเขาจะเก่งได้ขนาดนี้! เราไม่สามารถหานักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามได้ง่าย ๆ ในยุคนี้!” ฝูงชนแตกตื่นคุยกัน และเฟนด์ก็ยื่นมือไปรับเอาโอสถเทพจำแลงจากหม้อมาไว้ในฝ่ามือของเขาโดยไม่ยากเย็นอะไรนะ ราวกับว่าโอสถมีชีวิตจิตใจ มันหมุนรอบตัวชายหนุ่มเมื่อเฟนด์รับมัน นั่นทำให้ทุกคนร้อง