บทที่ 1892

“คงไม่คิดเลยว่าจะมีสถานที่แบบนี้อยู่จริง ๆ! ที่นี่คือสวรรค์ของพวกเรานักเล่นแร่แปรธาตุ!” เควินมองไปที่ป้อมปราการขนาดย่อม ความตื่นเต้นเด่นชัดอยู่ในสีหน้าของเขา เมื่อทั้งสามเดินไปที่ทางเข้าเมือง พวกเขาก็ได้เห็นผู้คนมากมายขายของอยู่ที่ประตูเมือง “หญ้ามังกรฟ้าชั้นต้นระดับสอง ไม่ต้องใช้หญ้าวิญญาณเพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งนี้ คุณต้องใช้ศิลาวิญญาณชั้นยอดหนึ่งร้อยก้อนเท่านั้น!” ชายร่างอ้วนเริ่มหาบสินค้าของเขาออกมาก่อนที่จะนั่งลงบนพื้น "แบบนี้เลยหรือ? ใช้ศิลาวิญญาณชั้นยอดหนึ่งร้อยก้อนเพื่อแลกกับหญ้ามังกรฟ้าเพียงก้านเดียว? นี่ไม่ใช่แค่ปอกลอกกันแล้ว? นายไม่โลภไปหน่อยหรือน้องชาย?” ที่นี่มีคนไม่กี่คนที่เดินผ่านไป และหนึ่งในนั้นก็เริ่มบ่นอบและดุฉายร่างอ้วนผู้นั้น ชายคนนั้นเพียงแค่ยิ้มหวาน “คุณต้องไม่รู้แน่ว่ามันมีอายุหนึ่งพันปี พี่ชาย” เขากล่าว “มันอาจจะอยู่ในระดับที่ไม่สูง แต่ก็ไม่ง่ายที่จะหาหญ้าวิญญาณพบ ผมคิดว่าของที่มีอายุพันปีน่าจะคุ้มกับราคานั้น จริงไหม?” "หนึ่งพันปี? หากมีอายุหนึ่งพันปีจริง ๆ ก็นับว่าไม่ผิด การที่จะหาหญ้ามังกรฟ้าที่มีอายุกว่าร้อยปีนั้นนับว่าไม่ยาก แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะหาหญ้