บทที่ 1888

“เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง? พวกเขาเดินทางไปถึงที่นั่นแล้วเหรอ? การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้วงั้นเหรอ?” ผู้อาวุโสชายที่ยืนอยู่ข้างข้าง ๆ อ้าปากค้างหลังจากได้ยินสิ่งนี้ เขาก็มีสีหน้ามืดมนเช่นกัน แต่นายท่านโลเดอร์พูดทั้งรอยยิ้ม “ฮ่าฮ่า… ไม่ใช่แค่เริ่มการต่อสู้หรอก ผมคิดว่าตอนนี้การต่อสู้น่าจะจบลงแล้วด้วยซ้ำ! แต่ผมก็ค่อนข้างอยากรู้ ว่าผู้คนที่มาจากดินแดนรกร้างกำลังซ่อนตัวอยู่ในตำหนักคลื่นเมฆาหรือกองทัพทั้งเก้ากันแน่? แต่ไม่ว่าพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ตอนนี้พวกเขาก็คงถูกฆ่าไปแล้ว ถึงอย่างนั้นก็ยังอดสงสัยไม่ได้อยู่ดี!” นายท่านโลเดอร์หยุดก่อนที่จะพูดต่อ “แน่นอน เพราะคุณมีสิทธิ์ที่จะไม่ตอบคำถาม พอถึงพวกคุณจะไม่บอกว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน แต่พอคนของพวกผมกลับมา เขาก็ต้องแจ้งเรื่องนี้ให้ผมทราบอยู่ดี!” ผู้อาวุโสหญิงมีสีหน้ามืดมนอย่างมากบนใบหน้า เธอตอบกลับไปหลังจากเงียบไปสองสามวินาที “พวกเขาราวสามหมื่นคนไปที่ตำหนักคลื่นเมฆาและที่เหลืออยู่ที่กองทัพทั้งเก้า ไม่คิดเลยว่าพวกคุณได้ส่งตำหนักโลหิตแกร่งกล้าไปยังกองทัพทั้งเก้า หากเป็นเช่นนี้พวกเขาคงรอดกันไม่มากนัก หากพวกเขารอด ก็คงรอดไม่มากนักหรอก!” “คุณพูดถูก ผมเ