บทที่ 1873

“เอาล่ะ เอาล่ะ พวกคุณว่าไงผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ อย่างไรเสีย ผมก็แค่แสดงความคิดเห็นของตัวเองและหวังว่าทุกคนจะไม่ต้องมานั่งนึกเสียใจทีหลังก็แล้วกัน” นายท่านแฮ็คฟอร์ดยิ้มอย่างขมขื่น เขารู้ว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไร มันก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้ผู้คนส่วนใหญ่แข็งแกร่งขึ้น และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาให้ความสำคัญกับเกียรติยศของพวกเขา ครั้งนี้พวกเขาต้องการที่จะเคลื่อนไหวเพราะพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาถูกหยามเกียรติ เนื่องจากพวกเขาส่วนใหญ่เห็นด้วยกับแนวคิดนี้ เพราะอย่างนั้นเขาจะพูดอะไรก็ไม่สำคัญ “เพื่อความยุติธรรม เป็นการดีที่สุดหากเรายกมือขึ้นและลงคะแนน” นายท่านโลเดอร์ตัดสินใจในขณะที่เขายืนขึ้นอีกครั้ง “เอาแบบนี้แล้วกัน พวกที่เห็นพ้องต้องกันว่าพวกเราจะเริ่มลงมือและส่งกองกำลังเล็ก ๆ ไปโจมตีพวกเขาขอให้ยกมือขึ้น ส่วนใครที่ไม่เห็นด้วยก็ขอให้อยู่เฉยเอาไว้” ในไม่ช้าผู้คนประมาณแปดจากสิบส่วนก็ยกมือขึ้น รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของนายท่านโลเดอร์ในไม่ช้า เมื่อเห็นจำนวนมือที่ยกมือขึ้นลงคะแนน “ดูเหมือนทุกคนจะไม่ใช่คนขี้ขลาด เนื่องจากนายท่านแฮ็คฟอร์ดกลัวว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขึ้น ผมจึงคิดว่าเด็กหนุ่มคนนั้นและคนของพว