บทที่ 1869

"จะเป็นไปได้ยังไง? ผมจับตามองพรสวรรค์ของนายน้อยเฟนด์มานานแล้ว คุณสามารถจัดการกับคนที่อยู่ในขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณได้ ทั้งที่คุณอยู่ในขั้นที่เจ็ดในระดับเทพสูงสุดเท่านั้นเอง ถ้าไม่ใช่อัจฉริยะเช่นคุณแล้ว ใครจะได้ตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่ไปล่ะ?” หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์หัวเราะและยกยอเฟนด์ในทันที ในขณะที่จ้องมองไปยังโอสถในมือของเฟนด์ “ถึงกระนั้น ผมก็กลัวว่าหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งจะไม่พอใจ เอาแบบนี้ดีไหม ผมจะเป็นคนเดียวที่ลงคะแนนให้เขา แต่ลูกน้องทุกคนของผมจะโหวตให้คุณ เมื่อถึงตอนนั้น ผมก็จะได้ปฏิเสธได้ว่าผมไม่รู้เรื่อง ได้เมื่อหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจะบอกว่าคุณได้รับชัยชนะจากเสียงของพรรคพวกของผม คุณคิดว่าดีไหม?" “ฮ่าฮ่า… เช่นนั้นก็ได้ ตราบใดที่ผมจะได้รับชัยชนะ!” เฟนด์หัวเราะและวางโอสถลงในฝ่ามือของหัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์ “ตกลง เช่นนั้นผมต้องขอตัวลาแล้ว” “ดูแลตัวเองด้วย นายน้อยเฟนด์ ผมคงไปส่งคุณไม่ได้เพราะกลัวคนเห็นเรา!” หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์เดินไปข้างหน้าและเปิดประตูให้เฟนด์ทันที เมื่อเฟนด์จากไป หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์ก็มองดูโอสถในฝ่ามือขอ