บทที่ 1853

เห็นได้ชัดว่าเมื่อโทมัสและคนอื่น ๆ ไปถึงก็สายไปเสียหน่อย พวกเขาพลาดการต่อสู้ของกองทัพทั้งเก้า เฟนด์และพรรคพวกต่อสู้กับเผ่ากระหายเลือด นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่มีใครรู้ว่าเฟนด์แข็งแกร่งเพียงใด และพวกเขาก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย บนหน้าผาอีกฝั่งหนึ่ง ลิลลี่มองแลนซ์อย่างโกรธเคือง “ยังไงก็เถอะนะ แลนซ์ แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูก อีกอย่าง แนชและคนของพวกเขาก็เป็นคนฆ่าคุณตากับคุณยายของลูก และผู้คนมากมายจากตระกูลลาโกริโอก็ถูกสมาชิกตระกูลวู๊ดสังหาร ลูกไม่เกลียดแนชและคนอื่น ๆ จริงหรือ?” แลนซ์ยิ้มอย่างเย็นชา “แม่ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ช้าก็เร็วผมจะฆ่าเฟนด์และแนช วันนี้ผมก็แค่ทำการแสดงให้พวกเขาดูก็เท่านั้น แม่ก็ไม่ใช่ผู้ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเสียหน่อย แต่แนชทำเกินไป เขาทำลายระดับพลังยุทธ์ของแม่อีกต่างหาก หึ ผมว่าเขาไม่คิดว่าผมเป็นลูกชายของเขาอีกต่อไปแล้ว ในสายตาของเขา เขาคงเห็นเฟนด์เป็นลูกชายคนเดียวเท่านั้น!” ลิลลี่ดีใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เธอพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “แม่ก็คิดอยู่ว่าแค่เขาพูดแค่ไม่กี่คำทำไมลูกถึงให้อภัยเขาได้ ที่แท้ลูกก็แค่เสแสร้งต่อหน้าพวกเขา เยี่ยมไปเลย ที่นั่นมีคนอยู่มากมาย หากลูกวางแผนที่จะจัดการกับเ