บทที่ 1840

“แต่ผู้อาวุโสทั้งหลายและแม้กระทั่งหัวหน้าเผ่าของคุณจะตายได้ยังไง? ผมรู้ถึงความแข็งแกร่งของเทาพวกคุณดี!” จอชไม่เชื่อสายตาตัวเอง มันผิดไปจากความคาดหวังของเขา ตามความคาดเดาของเขา ฝ่ายที่จะประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ควรจะเป็นกองทัพทั้งเก้า แม้ว่ากองทัพทั้งเก้าจะได้รับความช่วยเหลือจากฝูงชนจากดินแดนรกร้างก็ตามที อย่างมากผู้คนในดินแดนรกร้างบางคนสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งหรือสองของระดับเทพสูงสุด อีกทั้งคนที่จะทะลวงเข้าไปในระดับเทพสูงสุดได้ก็คงมีไม่มากนัก ก็คงจะไม่ธรรมดาหักพวกนั้นหลายสิบคนสามารถทะลวงขึ้นไปได้ หรืออย่างมากที่สุดก็คงแค่หลักร้อย จะต่อให้เป็นเช่นนั้น เผ่ากระหายเลือดก็ไม่ควรต้องเผชิญกับความสูญเสียร้ายแรงอะไร อย่างน้อยที่สุดเอ็ดเวิร์ดคงไม่ถูกฆ่าตายเพราะเรื่องนั้น “ไอ้สารเลวนั่น นายท่านวอลล์แมน ไอ้สารเลวคนนั้น เขาอยู่ในขั้นที่เจ็ดในระดับเทพสูงสุด แต่ทักษะยุทธของเขานั้นทรงพลังมาก เขาฆ่าผู้อาวุโสของเรา และพลังการต่อสู้ของเขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งแห่งกองทัพทั้งเก้า ด้วยซ้ำ!” ผู้อาวุโสลำดับที่ห้าชี้ไปที่เฟนด์ด้วยความโกรธ เขาพูดผ่านไรฟันที่กัดกันแน่นดูคล