บทที่ 1838

เมื่อเห็นสีหน้าโกรธของหญิงชรา ชายชราตกใจมากจนไม่รู้จะพูดอะไร เขาทำได้เพียงพูดด้วยเสียงสั่นเครือ "ส่วน… ส่วนใหญ่เป็นเพราะ…” ลิลลี่เห็นว่าสถานการณ์ดูไม่เข้าท่า เธอจึงพูดขึ้นทันที “ผู้อาวุโสผู้ทรงเกียรติ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากจะเข้าไปช่วย แต่ไม่เพียงเราจะมีทักษะยุทธที่ต่ำเตี้ย แต่ศัตรูของเรามีผู้คนอยู่กับพวกเขามากมาย และเราสู้กับพวกเขาไม่ได้ เราเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ต้นและพวกเขาจะฆ่าเราแน่หากเราเข้าไปร่วมวง!” จากนั้นแลนซ์ก็เดินไปทำความเคารพหญิงชราอย่างสุภาพและพูดว่า “นายหญิง เธอเป็นแม่ของผม ผมแน่ใจว่าแม่จะไม่โกหกเรา เธอคงไม่มีทางเลือกอันอื่นแล้วถึงได้ทำเช่นนี้!” จากนั้นหญิงชราก็พยักหน้า “เอาล่ะ หากเป็นเช่นนั้นพวกคนก็ตามเราไปที่นั่น เพราะเผ่ากระหายเลือดกำลังโจมตีกองทัพทั้งเก้าวิว เราจำเป็นต้องบินไปให้เร็วกว่านี้!” ชายชราผมแดงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ไปกันเถอะ เนื่องจากพวกคุณเองก็เดินทางมาจากดินแดนรกร้างที่อีกฝั่งหนึ่งเหมือนกัน พวกเราสมาชิกของกองกำลังปฏิภาคีย่อมต้องคิดหาวิธีที่จะปกป้องพวกคุณทุกคน อย่างน้อยที่สุด เราจะไม่ยอมให้คนพวกนั้นฆ่าพวกคุณต่อหน้าเรา ไม่ต้องกังวล!" “