บทที่ 1834

ออสตินมีเลือดซิบที่มุมปาก เขาเอ่ยปากด้วยความเกลียดชัง ดวงตาเสมอทึง “ถูกต้อง! คนอื่นจะหนีไปไหนก็ไม่สำคัญหรอก แต่เราจะปล่อยให้ตาเฒ่านี่หนีไปไม่ได้ น้องเฟนด์เรามาฆ่าเขาด้วยกันเถอะ!” สีหน้าของเอ็ดเวิร์ดชะงักงันกับคำพูดประโยคนี้ เขาคิดมาตลอดว่าพลังการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งกว่าออสตินมาก และเขาน่าจะสามารถฆ่าออสตินได้ในไม่กี่นาที หากเฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่เข้ามายุ่ง เผ่ากระหายเลือดก็จะชนะ พลังการต่อสู้ที่เฟนด์แสดงให้เห็นนั้นเทียบได้กับขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณเลยด้วยซ้ำ แค่เฟนด์เพียงคนเดียวก็สร้างปัญหาให้เขามามากพอแล้ว หากทั้งคู่โจมตีเขาพร้อมกันมันจะแสนเข็ญขนาดไหน เมื่อคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น เอ็ดเวิร์ดเริ่มอ้อนวอนออสติน “ออสติน คุณคิดให้ถี่ถ้วนนะ คุณบอกเองไม่ใช่หรอว่าหากเรายังต่อสู้กันต่อไปมันจะส่งผลให้เกิดการสูญเสียครั้งใหญ่กับเราทั้งคู่? เรามาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เราแยกย้ายกันไปทางใครทางมันกันเถอะ” ออสตินได้แต่หัวเราะ “ฮ่าฮ่า! ตอนที่ผมขอร้องให้คุณหยุด คุณตอบผมว่ายังไง เอ็ดเวิร์ด เกรย์? คุณปฏิเสธผม แล้วทำไมตอนนี้ผมต้องยอมรับข้อเสนอนั้น ในเมื่อตอนนี้ผมกำลังถือไพ่เหนือกว่า” จากนั้น