บทที่ 1808

ปัง! ปัง! ปัง! ในตอนนี้ เสียงต่อสู้ภายในป่ายังคงดังก้องไปทั่วอาณาบริเวณ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเสียงของมันไม่ดังเหมือนเมื่อก่อน และสนามรบแต่ละแห่งก็กระจัดกระจายกันไปรอบ ๆ และอยู่ห่างกันพอสมควร “นายน้อยเฟนด์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีระดับพลังยุทธที่สูงใช้ได้เลยนะ! ฮิฮิ! ครั้งนี้เราคงได้สู้กันให้หนำใจไปเลย!” บนเนินเขาเล็ก ๆ ขณะที่อเล็กซานเดอร์มองดูฝูงชนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ด้านล่าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ที่นั่นกลุ่มศิษย์จากเผ่ากระหายเลือดกำลังไล่ตามสมาชิกจากตำหนักอินทรีทะยานบางคนและยังมีผู้คนกลุ่มเล็ก ๆ จากตระกูลที่พวกเขาไม่คุ้นเคยอยู่ด้วย ศิษย์จากเผ่ากระหายเลือดมีกันจำนวนหลายร้อยคน และในหมู่พวกเขา มีนักสู้สองคนที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุด! “ปล่อยไอ้สารเลวที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดสองคนนั้นไว้กับผม ส่วนพวกคุณไปจัดการคนอื่น ๆ ได้เลย!” ปากของเฟนด์โค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จากนั้นเขาก็เหาะเข้าไปในสนามรบพร้อมกับพรรคพวกด้วยความเร็วดุจแสง “บ้าเอ้ย! เราตายแน่! เราตายแน่!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกรีดร้องและตะโกนออกมาในขณะที่พยายามปัดป้องคู่ต่อสู้ตรงหน้า ดวงตาของเขาเต็