บทที่ 1806

“แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง ถ้าผมโกหกแม้แต่นิดเดียวขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์อสุนีบาตใส่ผมมาได้เลย!” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งกอดอกแน่น “คุณรอเดี๋ยวเถอะออสติน จะไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร แต่อีกเดี๋ยวเราจะเข้าไปในป่าและคนของเราจะจับคนที่ท่านส่งไปช่วยคนนอกพวกนั้น แล้วจะนำศีรษะของพวกเขากลับมาโยนใส่หน้าพวกคุณทุกคน ถ้าคนของคุณฆ่าศิษย์ของผม ฮึ่ม! เผ่ากระหายเลือดจะทำให้กองทัพทั้งเก้าราบเป็นหน้ากลอง!” "ดี ในเมื่อคุณพูดเช่นนั้น งั้นผมจะรอ!” ออสตินกำหมัดแน่นแล้วพูด "ไปกันเถอะ! เตรียมตัวเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้เลย คนที่คุณส่งไปที่นั่นจะต้องตายอย่างอนาถแน่นอน จะไม่มีใครรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!" ในที่สุดเอ็ดเวิร์ดก็โบกมือให้ทุกคนออกไป “หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ทำไมเราถึงไม่ต่อสู้กับพวกเขาล่ะ พวกเขามาถึงหน้าประตูเราแล้ว พวกเขาไม่ได้นำคนมามากมายอะไรด้วย แถมกำลังต่อสู้ส่วนใหญ่ก็อยู่ในป่า ถึงพวกเขาจะรีบจากไปแต่ก็ยังต้องใช้เวลาอีกหลายนาที เรามีคนมากมายและเราได้เปรียบเรื่องจำนวน นี่ถือเป็นโอกาสที่ดี!” หลังจากที่พวกเขาออกไป ชายชราก็อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและพูดกับหัวหน้าป้อมปราการที่หนึ่ง “ไม่ช้าก็เร