บทที่ 1796

หวือ! เมื่อเสียงของแนชดังขึ้น ออร่าของดาบก็พุ่งเข้าหาพวกเขาจากอีกด้านด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก เฟนด์สัมผัสได้ถึงการโจมตีในทันทีและรีบพลิกฝ่ามือของเขา เขาถือดาบไว้ในมือและเหวี่ยงรัศมีของดาบออกไป ปัง! ในตอนที่รัศมีดาบอันน่าสยดสยองทั้งสองปะทะกันและปล่อยระเบิดที่นาาหวาดหวั่นออกมา รัศมีดาบของเฟนด์ยังลอยไปได้ไม่ไกลเลยด้วยซ้ำ “แกค่อนข้างมีฝีมือดีนี่ไอ้ส*รเลว ปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วเช่นนี้ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งทางจิตใจของแกจะไม่ธรรมดา!” ไม่ไกลกันนัก ศิษย์จากเผ่ากระหายเลือดราวเจ็ดหรือแปดคนกำลังมองดูเฟนด์และคนอื่น ๆ ด้วยสีหน้าขบขัน ชายที่พูดเมื่อคู่สวมเสื้อผ้าสีแดงและถือดาบสีเขียวไว้ในมือ “ศิษย์พี่ เจ้าสารเลวนั่นต้องมาจากกองทัพทั้งเก้าแน่ ในที่สุดเราก็พบเขาหลังจากค้นหามานาน ถ้าเขาไม่ใช่คนจากกองทัพทั้งเก้า เขาคงป้องกันการโจมตีของคุณไม่ได้ง่ายอย่างนี้ และเขาคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วขนาดนี้ด้วย!” ศิษย์หญิงในชุดสีเขียวยืนอยู่ข้างชายในชุดสีแดง เธอมองเฟนด์ด้วยสายตาเอาเรื่อง ทว่าชายในชุดสีแดงกลับยิ้มอย่างไม่แยแส “จะกลัวอะไร? ฉันเป็นถึงนักสู้ขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุด นอกเหนือจากผู