บทที่ 1793

อเล็กซานเดอร์รู้สึกยินดีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "ใช่ และมีอีกหลายคนที่มาจากตระกูลเฮมเพอร์ลี ดาร์ซี เฮมเพอร์ลี, พอล เฮมเพอร์ลีและคนอื่น ๆ อยู่ในนั้นทั้งหมด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่!” เฟนด์รีบพาทุกคนออกไปเมื่อเห็นสิ่งนี้ แม้ว่าตระกูลเฮมเพอร์ลีจะเป็นเพียงตระกูลลึกลับชั้นสอง แต่ดาร์ซี พอลและคนอื่น ๆ ก็เป็นคนดีพอสมควร แต่ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาไม่สูงมากนัก เฟนด์ไม่ได้เจอพวกเขามาหลายวัน และหลังจากได้พบเห็นศพของสมาชิกตระกูลเฮมเพอร์ลีตามทางมาเป็นจำนวนมาก เขาก็คิดว่าดาร์ซีและคนอื่น ๆ น่าจะตายไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าดาร์ซีและพอลจะยังมีชีวิตอยู่ “พ่อ เราเป็นลูกไก่ในกำมือของพวกเขา เรามีผู้คนมากมาย แต่ศัตรูของเราแข็งแกร่งเกินไป!” ขณะที่พอลหลบหนี เขาพูดกับผู้เป็นพ่อ "ใช่ แม้ว่าในที่สุดเราจะเข้าสู่ขั้นสูงสุดระดับเทพแท้จริงได้ และแม้กระทั่งมีความเชี่ยวชาญในด้านศิลปะยุทธก็ตามที แต่น่าเสียดายที่เรากำลังจะต้องมาตายก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุด โธ่เอ๊ย! พ่อได้แต่รู้สึกเสียใจเพราะเรื่องนี้!” ดาร์ซีถอนหายใจ หัวใจของเขาไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา “นายท่าน นายท่าน นั่นนายน้อยเฟนด์!