บทที่ 1771

“เอาล่ะ ตกลงตามนั้น เราจะทำสงครามกองโจร ทีนี้ มาดูกันว่าคู่ต่อสู้ของเราอยู่ในขั้นไหน หากพวกเขามีพลังยุทธสูงมาก เราจะลอบจัดการพวกเขาแทนที่จะต่อสู้แบบซึ่ง ๆ หน้า แต่ถ้าพวกเขามีพลังยุทธต่ำ เราจะจัดการกับพวกเขาอย่างรวดเร็ว” เคนเนธรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขามีความสุขมากเมื่อคิดว่าเฟนด์ให้โอสถขั้นกลางระดับสามแก่เขา และมีความหวังว่าเขาจะเพิ่มระดับพลังยุทธได้สักสามระดับ ท้ายที่สุด นี่คือโอสถขั้นกลางระดับสาม และมีคนไม่มากนักที่ได้รับมันมา การรั้งอยู่ข้างหลังนั้นเป็นการเคลื่อนไหวที่อันตรายมากสำหรับพวกเขา แต่มันก็เป็นโอกาสเช่นกัน “ฮ่าฮ่า… ผมเชื่อว่าสมาชิกของพวกเขาจะมีพลังยุทธไม่สูงนัก ท้ายที่สุดแล้ว ศิษย์ทั่วไปและศิษย์ภายนอกของพวกเขาก็มีแต่พวกพลังยุทธไม่สูง อีกอย่างเฟนด์เองก็สามารถฆ่าศิษย์ภายในของพวกเขาได้หากพวกนั้นไม่ได้มีพลังยุทธที่สูงมากและมีกันไม่กี่คน” เวสตันหัวเราะเบา ๆ แต่แล้วความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวขณะที่เขาพูด “ถึงกระนั้น เราก็ต้องเปิดศึกในสงครามที่เรามั่นใจว่าจะชนะเท่านั้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าเราไม่อาจปล่อยให้สมาชิกคนใดหนีไปได้ ถ้าคนของพวกเขาหนีไปได้แล้วไปแจ้งผู้อาวุโสหรือหัวหน้าเ