บทที่ 1756

ในตอนนั้นทุกคนหันไปหาผู้อาวุโสคูเปอร์ ผู้อาวุโสคูเปอร์ยิ้มแล้วอธิบายต่อฝูงชนว่า “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย มีคนเข้ามาที่นี่ประมาณหกแสนคน ในจำนวนนี้เป็นคนจากแผ่นดินใหญ่สามถึงสี่แสนคน ในขณะที่อีกสองแสนคนที่เหลือมาจากดินแดนท้องทะเล ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาเข้ามาได้อย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขาก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ยิ่งกว่านั้น พวกเขาเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ประมาณยี่สิบวันแล้ว ในช่วงยี่สิบวันที่ผ่านนี้ มีอัจฉริยะมากพรสวรรค์บางคนได้ทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดแล้ว” “พระเจ้า! พวกเขาอยู่ที่นี่มายี่สิบวันแล้วเหรอ? คนต่างถิ่นพวกนี้อยู่ที่นี่มาตั้งหลายวันแล้ว แต่เราเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง!” “ใช่ เราประมาทเกินไป! ผมคงจะยากที่เราจะสังเกตเห็นการปรากฏตัวของพวกเขา หากพวกเขาเข้าและออกจากป่าในช่วงเวลาสั้น ๆ” "ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้ที่เราจะไม่รู้ตัว เพราะพวกเขาเข้ามากันหลายแสนคนและในหมู่พวกเขาก็มาจากชนเผ่าและตระกูลต่าง ๆ และพวกเขาก็ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันอีกด้วย ต้องมีความบาดหมางกันระหว่างชนเผ่าและตระกูลพวกนั้นแน่” ฝูงชนอ้าปากค้างทันทีที่ผู้อาวุโสคูเปอร์ทิ้งระเบิดอีกลูกออกมา เอลล่าฝืนยิ้มแหยและทำหน้าเหยเกเล็กน้อย ควา