บทที่ 1664

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ มุมปากของไนเจลก็กระตุกอยู่หลายครั้ง เขาลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง? เขาลืมไปว่ามีผู้อาวุโสและลูกหลานของพวกเขาอีกมายมายที่ได้มาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ ใครจะรู้ว่าพวกเขามีกันมากน้อยเพียงใด? ทว่าในไม่ช้าเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มขึ้นว่า “ผมไม่สน ท่ามกลางผู้คนที่เข้ามาในพื้นที่นี้ ในตอนนี้ผมเป็นคนแรกที่ทะลวงผ่านมาได้ ในหมู่พวกเราแล้วไม่ว่าจะเป็นเผ่าโบราณหรือตระกูลไหน ๆ ก็ต้องเชื่อฟังผม ผมจะสร้างกองกำลังขนาดมหึมา!” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชา “สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันต่างกันมาก ตัวอย่างเช่น คุณจะไม่สามารถฉกฉวยเอาทักษะยุทธนี้ไปจากผมได้!” ขณะที่เฟนด์กำลังพูด เขาก็เก็บทักษะยุทธไว้ในแหวนยุทธด้วยการพลิกฝ่ามือ เขาเพียงเหลือบมองตำราโบราณ และชื่อ 'วิชามังกรอหังการ' ถูกเขียนอยู่บนตำราโบราณ ชื่อนี้ดูเข้าท่า แต่เขาไม่รู้ว่าทักษะยุทธนี้จะเป็นอย่างไร ทว่านี่ต้องเป็นทักษะยุทธที่จะทำให้เขาทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้อย่างแน่นอน "จริงหรือ? ไม่คิดเลยว่าคุณจะยังไม่ยอมมาร้องขอความเมตตาเมื่อมาอยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ในระดับเทพสูงสุดอย่างผม? ถ้าอย่างนั้นผมจะไม่ออมมือ!” ไนเจลรู้สึกประหลาดใจและกำหมัดแน่นในทันที