บทที่ 1628

โจเอลและพรรคพวกรออยู่ที่ภูเขาไกล ๆ เป็นเวลานาน เมื่อเขาเห็นเฟนด์และคนอื่น ๆ บินเข้าไปในป่าความตื่นเต้นก็เด่นหราบนใบหน้าของโจเอล “ดี นั่นดีมาก พวกเขากำลังรวมตัวกันอยู่ที่นั่นจริง ๆ!” “ฮ่า ฮ่า… มันจริง แหมก็เราฆ่าคนของพวกเขาไปสองคนแถมยังมีตัวประกันอยู่กับเราหลายคน พวกเขาต้องไม่กล้าโกหกเราอยู่แล้ว!” ลิลลี่ยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เธอจ้องมองไปที่ป่าเบื้องหน้าด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เธอพึมพำเสียงเบา “แม่อยู่ที่นี่แล้วแลนซ์ แม่มาที่ป่าแห่งนี้ บอกแม่มาสิว่าลูกยังมีชีวิตอยู่ ลูกยังอยู่ในป่านี้ใช่ไหม? ลูกคงหลงทางและหาทางออกไม่ได้ล่ะสิ? ต้องเป็นอย่างนั้นแน่!” เมื่อสังเกตเห็นอารมณ์ขุ่นมัวของลิลลี่ โจเอลบ่นอย่างหมดความอดทน “หยุดถ่ายถอนใจได้แล้ว ลูกชายคนโตของคุณคงตายไปนานแล้ว ผมรู้จักพ่อหนุ่มคนนั้น และเขามีพรสวรรค์มากทีเดียว ถ้าเฟนด์ไม่ปรากฏตัวขึ้นมาและลูกชายของคุณก็คงไม่ได้มาที่ขุมนรกแบบนี้ ลูกชายของคุณคงจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตระกูล!” “จำทางที่พวกเขาบินไป แล้วเราจะตามพวกเขาไปห่าง ๆ เมื่อถึงตอนนั้นให้พวกคุณส่วนใหญ่บินอยู่ใต้ต้นไม้ ส่วนเราสองคนจะบินสูงกว่าเพื่อแอบดูทิศทางที่พวกเขาบินไป พอถึงบริเวณท