บทที่ 1605

เฟนด์สะบัดฝ่ามืออย่างพยายามบรรเทาอาการชา “ก้อนหินก้อนนี้ทำให้ฉันลอยออกไปตามใจมันเอง เป็นไปได้ไหมว่า...มีบางสิ่งที่มีชีวิตอยู่ในลูกบอลหินจริง ๆ?” “เฮ้ย! มันส่งเสียงด้วย!” ไม่มีใครคาดหวังผลลัพธ์นี้เลย แต่มันทำให้ฝูงชนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อลูกบอลหินผลักเฟนด์ออกไปและหยุดดูดพลังฉีของเขา กึก! เสียงลูกหินดังขึ้นอีกครั้ง และลำแสงสีแดงก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ลำแสงหนาและสว่างมากจนมองเห็นได้จากระยะไกล "คุณพระช่วย! ลำแสงนั้นคืออะไร?” ห่างออกไปหนึ่งหมื่นไมล์ เจ้าวิหารแห่งทวยเทพและราชาที่เพิ่งกลับมายังที่พักของเขาเห็นลำแสงสีแดงและอุทานออกมาดัง ๆ “มันพุ่งออกมาจากจุดที่ตระกูลวู๊ดตั้งอยู่! พระเจ้า! มันมาจากตระกูลวู๊ด! เหตุใด จู่ ๆ ถึงมีแสงสีแดงปรากฏขึ้นจากที่นั่นได้?” ผู้อาวุโสของวิหารแห่งทวยเทพและราชากล่าวด้วยความงุนงง แฮร์รี่นึกถึงบางสิ่งอย่างรวดเร็ว และเขาก็สูดหายใจเข้าอย่างแรง “ต้องใช่แน่ ๆ! ต้องเป็นเด็กเหลือขอจากตระกูลวู๊ด ไม่ก็พอลจากตระกูลเฮมเพอร์ลี… พวกเขาต้องค้นพบอะไรบางอย่างจากลูกบอลหินที่ทำให้เกิดนิมิตเช่นนี่ขึ้น! ไม่เช่นนั้นคงไม่มีแสงสว่างเช่นนี้!” "พระเจ้า! เป็นไปได้