บทที่ 1537

“นายท่าน เราไม่อาจให้พวกเขารู้ตัวก่อนที่เราจะเคลื่อนไหว แต่ฉันคิดว่าเราก็ไม่อาจปล่อยให้พวกเขาอยู่โดยลำพังด้วยเช่นกัน!” ไม่มีใครคิดว่าผู้อาวุโสโมสลีย์จะพูดขึ้นมาอีกในตอนนั้น “คุณหมายความว่าอะไร? ก็คุณบอกว่าเราไม่สามารถโจมตีพวกเขาได้ไม่ใช่หรอกเหรอ? ถ้าเป็นเช่นนั้น ทําไมคุณถึงบอกว่าเราไม่สามารถปล่อยพวกเขาไว้? คุณกําลังพูดถึงอะไร?" เจ้าวิหารแห่งวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้วถาม “เราสามารถตรวจสอบอย่างเงียบ ๆ และดูว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน! หรือตรวจสอบเพื่อดูว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อระดับเทพสูงสุดหรือไม่!” ผู้อาวุโสโมสลีย์ตอบอย่างยิ้มแย้ม “เราจะตรวจสอบอย่างไรหรือว่าแรงจูงใจของพวกเขาคืออะไร? เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ถ้าเราไม่ลงมือ!” ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนแกว่งแขนของเขา เขารู้สึกว่าผู้อาวุโสโมสลีย์แค่ล้อเล่น “มันก็ง่าย ๆ เราแค่ต้องส่งนักสู้กลุ่มเล็ก ๆ ไปกลุ่มนึงเข้าไปโจมตีพวกเขา เราจะบอกให้พวกเขาออกจากมหาสมุทรและไม่คิดที่จะเอาทรัพยากรของเราไป แค่นั้นก็พอแล้วที่เราจะคุกคามพวกเขา หากพวกเขายืนกรานเดินหน้าต่อและไม่กลัวว่าจะทำให้เราขุ่นเคือง นั่นหมายความว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อระดับเทพสูงสุดอย่างแน่น