บทที่ 1495

"ว้าว! เจ๋งสุด ๆ ไปเลย! ในที่สุดหนูก็ได้ขี่ดาบบินแล้ว!” ไคลี่ซึ่งตอนนี้นั่งอยู่บนดาบบิน มองไปที่แสงนับหมื่นดวงเบื้องล่าง เธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดัง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เช้าวันต่อมา ลิลลี่ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอสงสัยว่าทำไมผู้อาวุโสทั้งหกคนถึงยังไม่กลับมา “ที่รัก ทำไมพวกเขาทั้งหกยังไม่กลับมาอีกล่ะ? ตามแผนแล้ว พวกเขาน่าจะกลับมาถึงเช้านี้หนิ? แต่ตอนนี้จะเที่ยงแล้ว ทำไมยังไม่มีใครกลับมาเเลย!” ลิลลี่เดินเข้าไปหาโจเอล หน้าบึ้งและขมวดคิ้วสงสัย “เฮ้ จะรีบไปไหนล่ะ? มันไม่ใช่ปัญหาเลยสำหรับพวกเขาทั้งหกที่จะฆ่าหนอนสามตัวนั่น! พวกเขาคงหาที่ดื่มและฉลองหลังจากชนะการต่อสู้ ไม่ต้องกังวลไปหรอก! ตอนบ่ายพวกเขาจะกลับมาแน่นอน!” โจเอลยักไหล่และยิ้มอย่างเมินเฉย ไม่กังวลเลยสักนิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผู้อาวุโสทั้งหกที่เขาส่งไปหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ในตอนบ่าย โจเอลเองก็เริ่มกังวลเล็กน้อยเมื่อผู้อาวุโสทั้งหกคนยังไม่กลับมา จากนั้นโจเอลก็ส่งคนกลุ่มหนึ่งไปตามหาพวกเขาทั้งหกคนทันทีในทุกสถานที่ที่เป็นไปได้ รวมถึงบริเวณและเส้นทางไปบ้านพักของตระกูลวู๊ด เขาเชื่อว่าตราบใดที่มีการต่อสู้มันต้อ