บทที่ 1470

“ไม่ต้องกังวล นายน้อยเฟนด์ เราจะพยายามให้ดีที่สุด!” แลนสล็อต และเวสตันรับโอสถจากเฟนด์ พวกเขาขอบคุณเฟนด์ก่อนจากไป จากนั้นเซเลน่าก็เดินเข้ามาหาเฟนด์ และพวกพ้องของเขาขณะที่เธอจูงมือไคลี่มา “คุณพ่อ คุณพ่อต้องกลับมาให้เร็วที่สุดนะคะ!” “ไม่ต้องห่วงหรอกลูก พวกพ่อจะรีบกลับ หนูต้องเชื่อฟังแม่และครูด้วย ลูกเข้าใจไหม? ตั้งใจเรียนและฝึกยุทธต่อไป!” เฟนด์จ้องมองไคลี่ที่น่าตาน่าชังสำหรับเขา และอดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะที่บอบบางของเธอด้วยความรัก “ค่ะ หนูจะฝึกยุทธอย่างหนักและเป็นปรมาจารย์เหมือนพ่อให้ได้!” ไคลี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แม้จะยังเด็กแต่เธอก็ฉลาดอย่างเหลือเชื่อ ในตอนนั้นเองดาเนียลล่าเดินไปลูบเข้าที่แก้มอวบ ๆ ของไคลี่ด้วย ก่อนที่เธอจะพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานว่า “ไคลี่ น้าและคุณน้าเฮเลน่าจะไปร่วมงานแต่งงานกับพ่อของหนู แต่เราจะไม่กลับที่นี่ เราจะกลับบ้านของตัวเอง” ไคลี่หัวเสียเมื่อดาเนียลล่าบอกเรื่องนี้กับเธอ เธอพึมพำด้วยริมฝีปากยับยู่ “คุณน้าดาเนียลล่า ถ้าพวกคุณน้ากลับไปแล้วก็ไม่สนุกแล้วสิ หนูยังอยากเล่นกับพวกคุณอยู่เลย!” "เด็กดี ถ้ามีเวลาแล้วน้าจะมาเยี่ยมหนูแน่ แต่หนูต้องตั้งใจฝึกยุทธและพยายาม