บทที่ 1450

ลิลลี่โกรธมาก ก่อนหน้านี้เธอเป็นคุณหนูผู้มีชื่อเสียงของตระกูลลาโกริโอที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด และพ่อแม่ก็คอยประคบประหงมเธอราวกับไข่ในหินมาตั้งแต่ยังเล็ก หลังจากที่เธอแต่งงาน เธอก็เป็นภรรยาของนายน้อยลำดับที่หนึ่งของตระกูลวู๊ด และหลังจากที่ตระกูลวู๊ดขึ้นมาเป็นตระกูลชั้นหนึ่ง ตำแหน่งของเธอก็สูงขึ้นไปอีก ผู้คนมากมายมาดักรอเธอและแสดงความชื่นชม เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีวันที่ถูกผู้คนในระดับกึ่งเทพไล่ตะเพิดอย่างง่ายดายเช่นนี้ นั่นทำให้เธออับอายอย่างมาก "นาย…" ลิลลี่โกรธจัดจนกัดฟันแน่น เส้นเลือดของเธอปูดโปน “คุณหนูใหญ่ เราควรไปได้แล้ว!” เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ ผู้อาวุโสลำดับที่แปดกลัวว่าลิลลี่จะไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของเธอได้ มันคงจะแย่แน่ถ้าเธอทำให้สมาชิกของวิหารแห่งทวยเทพและราชาต้องขุ่นเคือง เขามีระดับพลังยุทธสูง และผู้คุมเหล่านี้ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับเขา แต่นักสู้ที่อยู่ข้างในจะต้องเข้ามาผสมโรงอย่างแน่นอน พวกเขาคงจะรีบมาโดยด้วยและมันคงจะแย่มาก พวกทหารยามมีกองกำลังเสริมอยู่ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ยังเป็นสถานที่หลักของพวกเขา มีลูกศิษย์อยู่ในวิหารหลังนี้มากกว่าหนึ่