บทที่ 1439

“คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ เฟนด์ไปกับคุณพ่อและคนอื่น ๆ ด้วย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน!” เซเลน่าปลอบโยนโจแอนด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เมื่อพูดจบประโยค บนท้องฟ้าอันไกลโพ้น ก็ปรากฏดาบบินเล่มหนึ่งกำลังบินมายังทิศทางของพวกเธออย่างรวดเร็ว แถมยังมีคนหลายร้อยคนยืนอยู่เหนือดาบบินเล่มนั้นอีกด้วย “พวกเขากลับมาแล้ว! ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาแล้ว!” เอเลนเป็นคนแรกที่ได้เห็นเฟนด์และคนอื่น ๆ เธอลุกขึ้นจากที่นั่งและตะโกนออกไป เขาแทบจะไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของตัวเองไว้ได้ “คุณแม่ดูสิคะ พวกเขากลับมาแล้ว!” เซเลน่ายิ้มอยู่ข้างใน เธอไม่ได้เจอเฟนด์มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว และด้วยความสัตย์จริง หากเธอจะบอกว่าไม่ได้คิดถึงเขาเลยก็คงเป็นเรื่องโกหก แต่เธอก็พบว่าเมื่อเธอพยายามฝึกฝนและฝ่าฟันมันไปอย่างสุดความสามารถ ทำให้วันเวลาผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว เธอจึงไม่มีเวลาคิดถึงเฟนด์มากนัก “ใช่ ดีจริงที่พวกเขากลับมาแล้ว!” โจแอนพยักหน้าเป็นการตอบแทน “ว้าว คุณพ่อสุดยอดไปเลย! พ่อมีดาบบินด้วย! โตขึ้นหนูอยากเท่เหมือนพ่อ!” เมื่อเธอเห็นเฟนด์ ดวงตาที่สวยงามของไคลี่นั้นโตราวกับไข่ห่าน และความรักที่เต็มเปี่ยมก็ส่องประกายอยู