บทที่ 1437

“อย่าห่วงไปเลยพี่สาว ตอนนี้ฉันอยู่ในขั้นหนึ่งของระดับปรมาจารย์ และฉันก็ไม่ได้ขี้เกียจเสียหน่อย ฉันแค่ลงจากภูเขามากับเอเลนเพื่อเดินเล่นเป็นครั้งคราวก็เท่านั้น!” เบ็นยิ้มและถามว่า “พรสวรรค์ของพี่ดีกว่าของฉัน พี่แค่อยู่เฉย ๆ ก็ฝึกได้แล้ว ฉันไม่ค่อยเห็นพี่ออกไปผ่อนคลายอะไรเลย ดังนั้นระดับพลังยุทธของพี่ควรจะอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสามแล้วใช่ไหม?” ทันใดนั้นเอง เซเลน่าหัวเราะอย่างมีความสุข “ปรมาจารย์ขั้นสามเหรอ? นี่! เธอประเมินพี่สาวของเธอต่ำไป! ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสี่ต่างหาก!” เซเลน่าชะงักและขมวดคิ้ว เธอดูไม่พอใจกับระดับพลังยุทธปัจจุบันของเธอ “เฮ้อ! ถ้าฉันสามารถบรรลุไปยังระดับกึ่งเทพได้ก็คงดี ระดับปรมาจารย์นั้นก็ไม่ได้แย่ แต่ด้วยระดับนี้ ฉันยังบินไม่ได้! ระดับกึ่งเทพนั้นดีกว่าตั้งเยอะ อย่างน้อยนักสู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเทพก็สามารถบินได้ครู่หนึ่ง ต่อให้ปรมาจารย์ระดับเก้าหลายคนจะรวมพลังกัน พวกเขาก็เอาชนะนักสู้ระดับกึ่งเทพไม่ได้!” “เอาน่า พี่ไม่ทะเยอทะยานเกินไปหน่อยเหรอ? ระดับพลังยุทธปัจจุบันของพี่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว! หลายคนอิจฉาที่พี่บรรลุระดับพลังยุทธได้เร็วขนาดนี้! นี่! ฉันค