บทที่ 1396

มุมปากของคลาวด์กระตุกสองสามครั้ง ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ ไม่อยากจะเชื่อความจริงเรื่องใหม่ที่ได้ยิน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็คว้าคอเสื้อของชายคนนั้นขึ้นมา "พูดอีกครั้งสิ! ถ้านายกล้าโกหก ฉันจะฉีกนายเป็นชิ้น ๆ!” เขาจ้องมองชายคนนั้นอย่างเกลียดชัง “นายน้อยคลาวด์ มันเป็นเรื่องจริง! คุณสามารถถามคนที่เหลือดูได้ พวกเขาก็เห็นศพด้วยเหมือนกัน และเราพบแหวนจอมยุทธของนายน้อยไทเรลในพุ่มไม้! ฆาตกรต้องเอาของที่อยู่ในแหวนไปแล้วโยนมันทิ้ง!” ชายคนนั้นทำหน้าโศกเศร้า เสียงของเขาสั่นด้วยความกลัว จากนั้นเขาก็หยิบแหวนออกมาอย่างสั่นเทาและส่งให้คลาวด์ คลาวด์จึงปล่อยมือจากคอเขาและหยิบแหวนมาจากชายคนนั้น ดวงตาของเขาแดงก่ำจนเขาต้องกัดฟันแน่น “ไอ้เวรที่ไหนมันเป็นคนทำเรื่องนี้? ใครกันที่สามารถฆ่าน้องชายของฉันได้? คน ๆ นั้นต้องทะลวงเข้าสู่ขั้นสุดท้ายของระดับเทพแท้จริงแล้วถึงจะทำอย่างนั้นได้ และจะต้องมีทักษะการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว น้องชายของฉันตายไปแล้วจริง ๆ…” “นายน้อยคลาวด์ เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ตอนเราไปถึงที่นั่น หมาป่าฝูงหนึ่งก็อยู่ที่นั่นแล้ว มันกำลังกัดแทะร่างของนายน้อยไทเรล ถ้าเราไปที่นั่นช้ากว่านั้น