บทที่ 1390

“ฮ่า คุณโลภเกินไป!” แรนดัลล์หัวเราะ “ผมพอใจที่เราได้ฆ่าพวกมันไปมากมายแล้ว เราคงตายแน่ถ้าคุณมาช้าเกินไป!” "ใช่ ขอบคุณพระเจ้าที่คุณมา นายน้อยเฟนด์ ไม่งั้นเราคงนอนตัวเย็นอยู่บนพื้นแทนพวกนั้น พวกมันจะไม่หยุดจนกว่าเราจะตาย!” อัจฉริยะจากตระกูลวู๊ดมีสีหน้าโล่งใจ "เอาล่ะ เราจะสะสางความยุ่งเหยิงก่อน จากนั้นผมจะใช้ดาบบินของผมพาพวกคุณไปยังที่ที่ตระกูลวู๊ด ตระกูลคาเบลโล และสมาชิกตระกูลแลงคาสเตอร์รวมตัวกันอยู่!” เฟนด์ยิ้มและบอกทุกคน “ตระกูลแลงคาสเตอร์เหรอ? มีพวกเขาอยู่กันมากแค่ไหน?” ดวงตาของแรนดัลล์เป็นประกายเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเขาก็เต้นรัวด้วยความปิติ “ไม่มากเท่าไหร่! พวกเขากำลังรออยู่ในป่าที่เชิงเขา!” เฟนด์ตอบพร้อมพยักหน้า “ทุกคน มาเร็ว!” แรนดัลล์สั่งให้สมาชิกในตระกูลของเขาเข้ามาใกล้ และเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าเฟนด์ “ขอบคุณนายน้อยเฟนด์ ที่ช่วยเราไว้ เราจะไม่มีวันลืมสิ่งที่คุณทำเพื่อเราแน่!” “ขอบคุณนายน้อยเฟนด์ คุณมีบุญคุณกับเราอย่างที่สุด!” อัจฉริยะคนอื่น ๆ จากตระกูลแลงคาสเตอร์ต่างก็คุกเข่าลงและสรรเสริญเฟนด์ "ลุกขึ้น! พวกคุณกำลังทำให้ฉันต้องอาย!” เฟนด์พูดไม่ออกอยู่ลึก ๆ เขาร