บทที่ 1290

“มันน่าทึ่งมาก! นายน้อยเฟนด์ขอบคุณมาก! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่มีโอกาสบุกทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้!” ระหว่างทางไปภูเขาโกเบ ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลวู๊ด เคนเนธ วู๊ด พูดขอบคุณด้วยความดีใจสุด ๆ “ฮ่าฮ่า ด้วยความยินดี มันเพียงแค่ต้องใช้เวลาที่คุณจะทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง พวกเราก็เป็นคนตระกูลวู๊ดเหมือนกัน ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก!” เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างไม่แยแส แนชซึ่งอยู่ข้าง ๆ เฟนด์เป็นกังวล ใบหน้าของเขาหม่นลง “เฟนด์ พ่อได้ยินมาว่าลูกทำให้นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ขุ่นเคือง อีกฝ่ายถึงกับขู่ว่าจะฆ่าลูกในการแข่งขัน ดังนั้นเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น ลูกคุณต้องระวังตัวให้มากและให้ความสนใจกับคู่ต่อสู้อย่างเต็มที่!” แนชพูดกับเฟนด์ เฟนด์พยักหน้าและยิ้ม “พ่อไม่ต้องกังวล ความสามารถในการต่อสู้และระดับพลังยุทธของผมไม่ได้ต่ำขนาดนั้น มันไม่ง่ายหรอกที่เขาจะฆ่าผม อีกอย่าง ผมยังมีอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด จำได้ไหม? ถ้าผมสู้ไม่ไหว ผมจะหนี เขาไม่สามารถตามผมได้ทันหรอก” แนชรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเฟนด์พูดอย่างนั้นและหัวเราะออกมา “โอ้ ลูกพูดถูก! พ่อเกือบลืมเรื่อง