บทที่ 1235

พวกเขาโล่งใจที่เธอให้อภัย ชายร่างใหญ่ทั้งสองก็คุกเข่าอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มตบหน้าตัวเอง “ขอบคุณที่ให้อภัยคนที่น่าสมเพชพวกนี้นะครับ คุณคาเบลโล!” นายน้อยเมอร์ฟี่เองก็โล่งใจเช่นกัน ทว่า ลูกน้องทั้งสองของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ พวกเขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้าหรือหกเลย และพลังยุทธของพวกเขา ก็ถือว่าเป็นตัวเอกของตระกูลเมอร์ฟี่เลย เพราะงั้น พวกเขาเลยถูกส่งให้ไปเฝ้าร้าน เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น และมันก็ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง เขาครุ่นคิด ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “ทุกคน ฟังฉัน ทุกอย่างที่นายหญิงน้อยที่สามแห่งตระกูลคาเบลโลสั่งในคืนนี้ ฟรี เข้าใจไหม?” "ครับท่าน!" พนักงานเสิร์ฟคนอื่น ๆ ในร้านอาหารตอบขึ้นมาทันที “ค่อยดีหน่อย!” ไดอาเนียลล่าตบไหล่นายน้อยเมอร์ฟี่ เมื่อเธอเห็นว่าเขาเข้าใจสถานการณ์ขนาดไหน “อย่าลืมบอกให้ลูกน้องของคุณเลิกดูถูกคนล่ะ ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวที่พวกเขายั่วโมโหไม่ได้ เพื่อนคนนี้ของฉันเป็นนายน้อยของตระกูลวู๊ด และพวกเขาไม่ควรไปยั่วโมโหเขาเช่นกัน เขากวาดล้างเมืองของคุณได้ด้วยมือเดียว เชื่อไหมล่ะ?” “เชื่อ… ผมเชื่อ…” นายน้อยเมอร์ฟี่เหงื่อแตกโดยไม่รู้ตัว ถึงอย่างนั้