บทที่ 1144

ลิลลี่พยักหน้าอย่างช้า ๆ “มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขัดเขาตั้งแต่วันแรกที่เขามาถึงที่นี่ เขาต้องสงสัยว่าฉันจะสั่งคนตระกูลวู๊ดไปฆ่าเขาแน่ เพราะงั้นเขาเลยระวังตัว ฆ่าเขาตอนนี้ไม่ง่ายเลยจริง ๆ !” "ถูก ตอนแรกเขาก็คงไม่คิดว่าเป็นคุณหรอกที่ส่งคนตามล่าเขา แต่พอเขามาที่นี่ คุณดูไม่ชอบหน้าเขาที่สุด แน่นอนว่าเขาต้องสงสัยคุณอยู่แล้วครับ นายหญิงลำดับหนึ่ง ถ้าคุณแกล้งแสดงว่ารับเขาได้ แล้วถ้าคุณเป็นมิตรกับเขามากกว่านี้อีกหน่อย เขาจะไม่มีวันสงสัยคุณเลยครับ” ดีนหยุดไปครู่นึงก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเป็นแบบนั้น มันคงง่ายกว่าที่จะต่อต้านเขา เพราะเขาไม่ได้สร้างกำแพงกับคุณ” เมื่อเธอนึกขึ้นได้ หัวใจของเธอก็สั่นคลอน แต่เธอก็รู้ ว่ามันสายเกินไปแล้ว “อ่า ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้แล้วสินะ นายก็รู้ว่าอารมณ์ของฉันเป็นยังไง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแลนซ์ยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว แถมเฟนด์ก็แย่งตำแหน่งหัวหน้าตระกูลไปแบบนั้นอีก ฉันจะอดทนอดกลั้นได้ยังไงกัน?” เธอหยุดก่อนจะพูดต่อ “ไอ้เด็กเวรนั่นคือศัตรูตัวฉกาจของฉัน และฉันจะปั้นหน้ายิ้มแย้มต่อหน้ามันได้ยังไงล่ะ?” ในเมื่อดีนเปิดลำโพงอยู่ โยลันดาเลยได้ยินทุกอย่างอย่างชัดเจน เธ