บทที่ 1136

ทั้งทอดด์และวิลตันทรุดลงกับพื้นทันทีเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น หน้าของพวกเขาซีดเผือดด้วยความกลัว เฟนด์ค่อย ๆ ก้าวไปหาพวกเขาทีละก้าว มันทำให้พวกเขากลัวจนเหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาจากหน้าผาก ลางแห่งความตายทำให้พวกเขากลัวจนหายใจใม่ออก “ไอ้สารเลว ออกมา แล้วยอมรับความตายซะ!” ในตอนนี้เอง เสียงตะโกนโหวกเหวกก็ดังขึ้นมาจากทางเข้า เสียงนั่นดังราวกับเสียงกริ่ง ที่ค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไปในหูของทุก ๆ คน “ใครจะรู้ล่ะ ว่าจะมีปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพในเมืองวิญญาณแบบนี้!” แค่ฟังเสียง เฟนด์ก็รู้แล้วว่าเขาต้องเป็นปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพแน่ เพราะมีเพียงปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพเท่านั้นที่จะทำอะไรแบบนี้ได้ ทว่า ระดับกึ่งเทพนั่นไม่ได้มีความหมายอะไรเลยในสายตาเฟนด์ เขาอยู่ในระดับแรกของเทพแท้จริงแล้ว “นั่น...นั่นหัวหน้าพรรคมังกรเขียวนี่ โอ้พระเจ้า เฟนด์ไปยั่วโมโหคนจากพรรคมังกรเขียวเข้าให้งั้นเหรอ?” ซาเวียนตกใจขึ้นมาทันทีเมื่อเขาได้ยินแบบนั้น รอยยิ้มที่มีอยู่จางหายไป กลับแทนทีด้วยความหาดกลัว อย่างไรก็ตาม พอคิด ๆ ดูแล้วก็ไม่น่ามีอะไรให้ต้องห่วง อย่างน้อยปรมาจารย์จากตระกูลนอร์ตัน และพวกบอดี้การ์ดส่วนใหญ่ก็ตายไปแล้ว บอดี้การ์ดที