บทที่ 1112

“แก ครั้งนี้ฉันจะปล่อยให้แกชนะก็ได้!” วิลตันถอนหายใจออกมาทั้ง ๆ ที่ภายในใจยังโกรธอยู่ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เลย เขาไม่คิดว่า ในฐานะนายน้อยของตระกูลชนชั้นสอง เขาจะทำอะไรกับสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้เลย คู่หมั้นของเขาอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่งและเขาก็ไม่สามารถสอนบทเรียนให้กับหมอนี่ได้ ที่แย่ไปกว่านั้น เขายังถูกหมอนี่ข่มขู่อีก! เขากัดฟันและกำหมัดแน่น เขาพาคนของเขาออกจากที่เกิดเหตุ เขารู้ว่าถ้าเขายังอยู่ที่นี่ต่อ มันมีแต่จะทำให้เขามีปัญหามากขึ้น “ฟู่!” หลังจากที่อีกฝ่ายออกไป ก้อนหินในใจของเชอร์ลี่ย์ก็ถูกยกออก เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วพูดว่า “ฉันพนันได้เลยว่าเขาคงไม่กล้ามารบกวนฉันอีก! ขอบคุณมากนะ!” เฟนด์คลายวงแขนรอบเอวของเชอร์ลี่ย์ออก เขายิ้มให้เธอและพูดว่า “คุณแลงคาสเตอร์ ครั้งนี้ผมพยายามทำดีที่สุดแล้ว แต่ดูจากสีหน้าของวิลตัน ผมพนันได้เลยว่าเขาคงจะโกรธเคืองผมมาก แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะผมไม่กลัวอยู่แล้ว!” เฟนด์หยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ผมช่วยคุณแล้ว แล้วคุณล่ะจะตอบแทนผมยังไงดี?” “ฉัน…” ตอนแรกเชอร์ลี่ย์คิดว่าเฟนด์เป็นคนจิตใจดี เธอไม่คิดว่าเฟนด์จะขอให้เธอตอบแทน เธอรู้สึกได้ถึงความโกรธ