บทที่ 1100

“เซเลน่า คุณเห็นหินก้อนนั้นรึเปล่า? ที่อยู่บนพื้นน่ะ ใหญ่กว่าลูกบาสหน่อย ถ้าคุณยังไม่เชื่อ ก็ลองไปทุบดูสิ ถ้ามันแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ ก็แสดงว่า คุณแข็งแกร่งเท่ากับนักฝึกยุทธระดับสามแน่นอน!” เฟนด์มองไปรอบ ๆ เขา ก่อนจะเลือกหินใกล้ ๆ เขามาลูกนึง เขาพูดกับลาน่า "จริงเหรอ? ไหนลองซิ!" เซเลน่าฟังคำพูดของเขา เธอยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปต่อยหินก้อนนั้น ปัง! เสียงแตกของหินก้อนนั้นดังกึกก้องไปในอากาศ และหินก้อนเขื่องก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ "วิเศษไปเลย พี่ พี่เก่งมาก ผมอิจฉาจัง!” ขณะที่เบ็นมองเซเลน่า ความตื่นเต้นที่เขามีในตอนแรกก็ลดฮวบลง เขารู้สึกราวกับว่าตัวเขาเจ็บปวดมาก ๆ เขาอยากอวดมาก แต่เขาไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว “ช่วยไม่ได้ ก็พี่เป็นพี่ของน้องนี่นา!” หน้าของเธอเปล่งปลั่งด้วยรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องยิ้มตาม เธอครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ก่อนจะพูดเสริมว่า “ไคลี่ต้องมีความสุขแน่ถ้าลูกเห็นฉันในตอนนี้ ลูกคงดีใจที่เห็นแม่ของลูกเข้มแข็งขนาดนี้!” หลังจากพูดจบ เธอก็ทำคิ้วขมวด เธอหันไปหาเฟนด์ “ที่รัก เราไม่เห็นไคลี่มาสองสามวันแล้วนะ” เธอพูด "ฉันคิดถึงลูกจัง!" เฟนด์กวาดสายตาไปรอบ ๆ พวกเขา “เราไม่พูดถึงไ