บทที่ 1096

ลิลลี่สงบสติลง ก่อนจะครุ่นคิดกับเรื่องนั้น “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ที่แนชจะรู้เรื่อง ถ้าเขารู้ เขาคงพูดอะไรบ้างแล้วในที่ประชุม อาจจะทุบโต๊ะหรืออะไรสักอย่าง แต่วันนี้เขาดูยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดในที่ประชุม ฉันว่าเขาน่าจะยังไม่รู้เรื่องหรอก!” ลิลลี่ส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมา เวดถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก เมื่อเขาได้ยินลิลลี่พูด "คุณพูดถูก ถ้าแนชรู้เรื่องขึ้นมา เขาคงสติแตกไปนานแล้ว อีกอย่างนะ แลนเซล็อตในฐานะหัวหน้าของตระกูลสาขาน่ะนะ เขาไม่ใช่คนกล้าบ้าบิ่นอะไรเลย ทุกครั้งที่ผมไปเก็บทรัพยากรที่เขา เขาจะทักทายผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตลอด แถมเตรียมอาหารกับไวน์ไว้ดูแลผมอีก คนแบบนี้คงไม่กล้าพูดอะไรออกมาหรอก ถ้าเขาไม่อยากตาย!” “อืม… ดูจากสถานการณ์แล้ว ผมว่านะ แลนเซล็อตคงอยากสู้เพื่อผลประโยชน์อะไรสักอย่างเพื่อคนในตระกูลสาขาของเขานั่นแหละ นอกจากนี้แล้ว ผมว่าเขาคงไม่มีปัญหาอะไรกับเราหรอก!” เวดหัวเราะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า “ไอ้สารเลวเฟนด์ ผมว่าเขาไม่กล้ายุ่งกับตระกูลหลักหรอก เขาค่อนข้างฉลาดเลยนี่ ใช่ไหม? ถ้าเขาไม่ได้โง่ ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะจากตระกูลวู๊ดไป อีกอย่าง พ่อของเขาก็กำลังจะตาย เพราะงั้น เข