บทที่ 1081

เอเลนพยักหน้ารับที่เฟนด์เตือน และพูดว่า “ใช่ คุณกินมากไม่ได้!” “โอ้ ที่รัก... เนื้อนี่มันหอมมาก แต่เรากินมากไม่ได้” เบ็นบ่นขณะกลืนน้ำลาย “ทุกคน นั่งกันเลย ไม่จำเป็นต้องมีพิธีการอะไร!” เฟนด์ยิ้มและพูดกับผู้เชี่ยวชาญแต่ละตระกูล “เราทุกคนคือสมาชิกของตระกูลวู๊ด และเช่นนั้น ทำให้เราทุกคนคือครอบครัวเดียวกัน ทุกคนต้องสนุกไปด้วยกัน ตกลงไหม?” “ใช่ ใช่! นายน้อยพูดถูก!” ทุกคนยิ้มและเริ่มต้นดื่มกัน ผ่านไปชั่วครู่ เฟนด์ก็หันไปหาแลนเซล็อตลูดว่า “อืม แลนเซล็อต ตระกูลสาขาเรียบร้อยดีไหม? บอกผมถ้ามันมีอะไรที่ต้องจัดการ ผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับสถานการณ์ในตระกูลสาขามากเท่าไหร่” แลนเซล็อตเปิดปากขณะลังเลที่จะพูด เขาเหลือบมองผู้นำของตระกูลสาขาคนอื่น ๆ ตามสัญชาตญาณ พวกเขาเหมือนอยากพูดแต่ก็กลัวที่จะพูด เฟนด์ผ่อนคลายพวกเขาทันทีที่เห็นท่าทางเช่นนั้น “ไม่ต้องกังวล พูดออกมาได้หมดเลย ผมจะไม่บอกใคร ฉะนั้นคุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้น” แลนเซล็อตเงียบไปหลายวินาทีก่อนจะเริ่มเล่า “นายน้อย ผมจะพูดยังไงดี? ตระกูลสาขาสนับสนุนตระกูลหลักมาตลอด แม้แต่เนื้อสัตว์อสูรที่คุณกำลังกินก็มาจากสัตว์อสูรที่เราล่ามาในป่า เราสละชีวิตทุก ๆ เ