บทที่ 1001

คนอื่น ๆ ก็เห็นด้วยแม้ว่าจะรู้สึกโกรธอยู่ก็ตาม “ออกไปเหรอ? ข้าเกรงว่าพวกคุณคงจะออกจากที่นี่ไปไม่ได้!” ชายชราโบกมือ ชายชุดดำที่อยู่ตรงหน้าทุกคนต่างยกกำปั้นขึ้น ฉายออร่าอันตรายที่เงียบสงบ “แกอยากจะสู้กับเราทั้ง ๆ ที่เรามีคนจำนวนมากกว่างั้นเหรอ? แกอยากตายเหรอ?” ชายหัวล้านเอียงคอเพื่อมองชายชราที่อยู่บนเวทีด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม “ฮ่า ทุกคนที่นี่น่าจะเป็นนักสู้ที่มีฝีมือเลยทีเดียว” ชายชราพูดพร้อมยิ้ม “เราจะฆ่าคนที่ฝีมือไม่ได้เรื่องซะ และเอาตัวคนที่ฝีมือไม่แย่มาเป็นหุ่นเชิด พวกแกจะได้มีส่วนร่วมในชุมนุมของเรา ฮ่า!” “ส่งเกล็ดมังกรมาซะ ตาแก่!” เฟนด์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาตบเท้ายืนขึ้นและจ้องเขม็งไปที่ชายชรา “ฮ่า ดูซิว่าเจ้าจะเอามันไปจากข้าได้ไหม!” ชายชราหัวเราะ พูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “ในเมื่อแกพูดแบบนั้น งั้นฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้กำลังเอามันมา!” เฟนด์ยกเท้าขึ้นและลอยพุ่งไปยังทางชายชรา “อย่าบอกนะว่าเจ้าคือนักรบสูงสุด?” ชายชราตกตะลึง เฟนด์เร็วกว่าชายชราคนเมื่อกี้มาก สุดท้ายเขาก็รู้ตัวว่า เฟนด์ คือคนที่เขากับคนอื่น ๆ กำลังรอคอยอยู่ “ท่านนักรบสูงสุด?” หลายคนตกใจแรง