บทที่ 423

เมื่อเขาจอดรถของเขาแล้ว เจอรัลด์ก็เข้าไปในห้องส่วนตัว เพื่อนร่วมชั้นเกือบจะครึ่งหนึ่งก็อยู่ที่นั่นกันแล้ว มีผู้คนอยู่ประมาณยี่สิบคนและบรรยากาศก็ค่อนข้างมีชีวิตชีวา โต๊ะอาหารที่พวกเขาได้จองไว้นั้นใหญ่โตมากเข่นกัน นักเรียนส่วนใหญ่ที่นั่นเพียงกล่าวทักทายเจอรัลด์อย่างลวก ๆ ก่อนที่จะหันไปมองทางอื่นและพูดคุยในหมู่กันเองต่อไป สำหรับพวกเขาแล้ว เจอรัลด์เป็นเพียงแค่คนไม่เอาไหนที่ยากจนดังนั้นเขาจึงถูกเมินได้ง่ายมากตามปกติแล้ว กลับมาที่เจอรัลด์ มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจ ทั้งลิเลียนและชารอนไม่ได้อยู่ที่นี่ “เออจริงสิ เวย์ลอน ทำไมลิเลียนและชารอนไม่อยู่ที่นี่ล่ะ? ไม่ใช่ว่าพวกเธอบอกว่าพวกเธอจะมาร่วมกับพวกเราหรอกเหรอ?” คล้ายกับเจอรัลด์ เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นบางคนก็งุนงงเช่นกัน เวย์ลอนเพียงยิ้งจาง ๆ “พวกเธอจะไม่มาร่วมกับเรา พวกเธอไม่เหมือนเดิมอย่างที่พวกเธอเคยเป็น พวกเธอได้เข้าไปในแวดวงของคนรวยและมีอำนาจ พวกเธอมีประสิทธิภาพมากที่สุดในหมู่พวกเราแล้ว! ทำไมพวกเธอจะยังมาเข้าร่วมงานเล็ก ๆ เช่นนี้อีกล่ะ?” “ตายแล้ว นั่นเป็นเรื่องจริงจริง ๆ ใช่ไหม? นายรู้อะไรอีก เวย์ลอน?” เซลล่าที่นั่งอย